Herbaciarze i wypał

Wypał w grupie, tak jak wspólne parzenie i picie herbaty, niesie inną energię niż robienie tego samemu. Towarzystwo to wymiana, dzielenie się i bez Moniki, Ani, Joli, Mileny i Wojtka by to nie zaistniało.

 

Szkliwienie, ładowanie pieca, wypał, rozładunek - to pretekst do bycia razem, rozmów i wielu litrów razem wypitych, herbaty też.
A piec, wypał? Oczekiwane 1300 st.C było, były emocje, szkliwa się dotopiły, glina spiekła, ogień szumiał.

Porcja gliny zamieniona w czarki i czajniki, które być może będą towarzyszyć inny przy wspólnym parzeniu herbaty.

Chwytny uchwyt

Taki powinien być uchwyt pokrywki. Dobry, pewny chwyt. Jest to szczególnie istotne przy małych szkliwionych formach. Tu szkliwo zwiększa "poślizg" i wypełnia zagłębienia w profilu czyniąc uchwyt mało chwytnym.

Podcięcie dla palców, faktura powierzchni, wielkość, kształt - zadbanie o te elementy czyni uchwyt w pełni funkcjonalnym, jednocześnie dopełniając formę całego naczynia.

Do zdjęć pozowały czajniki czekające na wypał.

O skali

Pojemność czajnika ma wpływ na ukształtowanie poszczególnych jego elementów. Średnica dziobka, czy wielkość uchwytu wraz ze wzrostem pojemności też rosną, nie jest to jednak proste przeskalowanie. Są pewne wielkości graniczne, w których zawiera się dobre działanie. Zbyt mała średnica skutkuje powolnym wylewaniem się naparu, co grozi przeparzeniem herbaty, za duża to chlapiący dziobek. Uchwyt dostosowany do palców dłoni to pewny i wygodny chwyt. Proporcje wielkości tych elementów do korpusu w malutkich czajnikach będą inne niż w czajnikach o podobnej formie, ale dużo większych.
Najmniejszy czajnik jaki do tej pory wytoczyłem miał ok. 40ml. pojemności. Trudność w tej skali polega na precyzji i takim dobraniu wielkości elementów, żeby nie zagubić formy i nie stracić użyteczności. Nieco łatwiej jest z czajnikami dużo większymi.
Małe jest piękne, ale wymagające.

Glina i herbata

Z gliny powstają naczynia, w których zaparzamy i z których pijemy herbatę.

Wyjątkowość, specyfika konkretnej herbaty wynika z miejsca jej pochodzenia i z szeregu procesów jej obróbki. Mamy więc herbatę zieloną, białą, oolong, pu-erh itd.
Z gliną podobnie, to jakie ma cechy, kolor, zależy od miejsca wydobycia, od składu masy ceramicznej, bo w zasadzie słowo "glina" to skrót myślowy, naczynia powstają najczęściej właśnie z mas ceramicznych, które są mieszankami kilku składników, między innymi różnych glin kopalnych, dodatków schudzających itd. - z tej perspektywy porcelana nie różni się zbytnio od "gliny" - może to być różnica jednego składnika.

Sposób parzenia herbaty decyduje o jakości naparu - temperatura wody, czas parzenia, ilość suszu - zmieniając te elementy można daną herbatę odkrywać na nowo wielokrotnie.
Glina, żeby stała się ceramiką potrzebuje wysokiej temperatury. 900 - 1300 st. C to taki orientacyjny przedział. Rodzaj i konstrukcja pieca (piec elektryczny, gazowy, opalany drewnem), czas wypału, temperatura końcowa, wypał redukcyjny - te czynniki potrafią zmienić wygląd danej gliny diametralnie.

Herbata zazwyczaj nie potrzebuje dodatków, aromatyzowania, choć to oczywiście sprawa gustu. Zdobienie, szkliwienie gliny, to też może być dodatek. Osobiście lubię taką "surową" glinę - forma, żywy ogień - to często wystarcza.

Ceramika wypalana drewnem w Polsce

Siedzę przy piecu i zastanawiam się, kto współcześnie tak jak ja utrwala glinę wypalając ją drewnem.

Garncarze zajmujący się rekonstrukcją ceramiki historycznej to pierwsza grupa - tu żeby być w zgodzie z techniką sprzed wieków nie ma innego wyjścia. Wypał jamowy lub wypał w zrekonstruowanym piecu - taki jest wybór.

Garncarstwo ludowe - nie wszyscy oczywiście wypalają garnki drewnem, ale wciąż istnieją ośrodki z wielopokoleniową tradycją, gdzie nadal pracują piece opalane drewnem.

Wypał drewnem wykorzystywany jest też jako środek artystyczny przez artystów ceramików tworzących swoje prace z mas ceramicznych.

I wreszcie ceramika użytkowa, która nie jest rekonstrukcją ani naczyniem ludowym.
Tu gdzieś mieści się to czym się głównie zajmuję - garncarstwo związane z herbatą.

Stożek nr 10 padł - czas kończyć wypał.